اقدامات احتیاطی برای تهویه رادیاتور
هنگامی که رادیاتور در انتهای موتور نصب می شود، رادیاتور تا حد امکان به درگاه اگزوز نزدیک می شود، در غیر این صورت ممکن است هوای داغ به عقب برگردد. توصیه می شود حداکثر فاصله رادیاتور و خروجی 150 میلی متر باشد.
اگر نمی توان مجموعه ژنراتور را طبق روش فوق قرار داد، باید یک مجرای اگزوز در سیستم طراحی شود. حداقل سطح مقطع مجرای هوا باید برابر با سطح خنک کننده رادیاتور باشد. به طور کلی، یک کانال هوا بوم مجهز به یک فلنج فولادی برای اتصال رادیاتور و لوورهای اگزوز. زانویی کانال باد باید شعاع کاملی داشته باشد. اگر یک خط لوله فرآیند طولانی مورد نیاز است، ناحیه رابط خط لوله باید بزرگ شود تا فشار برگشتی رادیاتور کاهش یابد.
ورودی و خروجی هوا معمولاً مجهز به کرکره می باشد و در این زمان باید ناحیه ناکارآمدی که کرکره ها اشغال می کنند در نظر گرفته شود. مقدار زیادی هوای مورد نیاز برای خنک سازی و احتراق موتورهای دیزلی اغلب نادیده گرفته می شود. به همین دلیل توصیه می شود که ناحیه ورودی هوا حداقل دو برابر مساحت موثر اتلاف حرارت موتور باشد.
تمام دهانه ها باید محافظت شوند تا از ورود آب باران جلوگیری شود. در زمستان که ژنراتور در حالت آماده به کار است، دمای اتاق ژنراتور باید حفظ شود و ورودی و خروجی هوا باید دارای دریچه های قابل تنظیم باشد تا در زمانی که دستگاه از کار افتاده است، ژنراتور باز و بسته شود. برای اطمینان از عملکرد شروع دمای پایین ژنراتور می توانید یک بخاری سیستم خنک کننده موتور انتخاب کنید.
