معمولا از چه نوع پمپ روغنی استفاده می شود؟
سه نوع پمپ روغن وجود دارد: پمپ روغن دنده، پمپ روغن روتور و پمپ روغن رفت و برگشتی.
1. پمپ روغن دنده:
پمپ روغن دنده از دو دنده تشکیل شده است. درگاه های ورودی و خروجی روغن روی محفظه پمپ روغن ماشین کاری می شوند. یک دنده محرک و یک دنده محرک در محفظه پمپ روغن نصب شده است. شکاف کوچکی بین چرخ دنده و دیواره داخلی محفظه وجود دارد. هنگامی که چرخ دنده در جهت عقربه های ساعت می چرخد، حجم حفره ورودی روغن به دلیل حرکت دندانه های چرخ دنده از درگیری چرخ دنده افزایش می یابد و درجه خاصی از خلاء ایجاد می شود. روغن روان کننده پر شده و از ورودی روغن به داخل حفره ورودی روغن پر می شود. فشار روغن افزایش می یابد و روغن روان کننده از طریق خروجی روغن به گذرگاه روغن موتور منتقل می شود.
2. پمپ روغن روتور:
محفظه پمپ روغن مجهز به روتور داخلی و روتور بیرونی است. روتور داخلی از طریق کلید روی محور محرک ثابت می شود و سطح استوانه ای بیرونی روتور بیرونی با پوسته مطابقت دارد. یک عجیب و غریب خاص بین این دو وجود دارد. در حین چرخش روتورهای داخلی و خارجی، پروفیل دندانه هر دندان روتور همیشه می تواند در نقاطی با یکدیگر در تماس باشد، به طوری که چهار حفره کاری بسته بین روتور داخلی و خارجی تشکیل می شود. از آنجایی که روتور بیرونی همیشه کندتر از روتور داخلی است، حجم این چهار حفره کاری دائما در حال تغییر است.
3. پمپ روغن رفت و برگشتی:
پمپ روغن رفت و برگشتی از یک پیستون و یک فنر تشکیل شده است که توسط یک بادامک هل داده می شود. پمپ روغن رفت و برگشتی یک پمپ متناوب با توان کم است که برای واحدهای با حجم کم روغن مناسب است.
پمپ روغن قطعه ای است که برای افزایش فشار روغن و اطمینان از مقدار معینی روغن برای تامین روغن به تمام سطوح اصطکاک استفاده می شود. پمپ های روغن دنده ای و روتوری به طور گسترده در موتورهای احتراق داخلی استفاده می شود. پمپ روغن دنده به دلیل ساختار ساده، پردازش راحت، عملکرد قابل اعتماد، عمر طولانی و فشار بالای روغن پمپ به طور گسترده ای استفاده می شود. روتور پمپ روتور پیچیده است و معمولاً توسط متالورژی پودر فشرده می شود. این پمپ دارای مزایای مشابه پمپ دنده ای است، اما ساختار فشرده و حجم کمی دارد.
