ژنراتور زمینی و ژنراتور دریایی
ژنراتورهای دریایی تحت تأثیر اقلیم های مختلف محیطی قرار می گیرند، بنابراین دیزل ژنراتورها و رادیاتورها باید قوانین دریایی را رعایت کنند، در غیر این صورت خطرات و مشکلات ایمنی را به همراه خواهد داشت. بنابراین، چگونه می توان بین ژنراتورهای کاربری زمین و ژنراتورهای دریایی تمایز قائل شد؟
ژنراتور دریایی از موتور اصلی و موتور کمکی تشکیل شده است. در بیشتر موارد، چندین موتور باید به صورت موازی وصل شوند. ژنراتورهای زمینی نسبتا ساده هستند و شرایط سرویس دهی متفاوتی دارند. ژنراتورهای دریایی در رودخانه ها یا اقیانوس ها استفاده می شوند، بنابراین ضد آب، ضد رطوبت و ضد آب هستند. الزامات اجباری برای مقاومت در برابر نمک و قلیایی، مقاومت در برابر ضربه و مقاومت در برابر تلاطم وجود دارد. هنگام ساخت دیزل ژنراتورها و رادیاتورهای دریایی، چهار عامل محیطی زیر باید در نظر گرفته شود:
1. رطوبت به ژنراتور و سایر لوازم جانبی به خصوص زنگ زدگی آسیب می رساند و هسته رادیاتور باید ضد خوردگی باشد.
2. آشفتگی کشتی تأثیر زیادی بر عملکرد کلی ژنراتور، به ویژه ساختار رادیاتور دارد.
3. خوردگی نمک قلیایی در محیط دریایی، به دلیل قلیایی بودن آب دریا، به شدت باعث خوردگی هسته ژنراتور و رادیاتور می شود.
4. ناراحتی در نگهداری به دلیل موقعیت مکانی.
ژنراتور خشکی و رادیاتور از چهار جنبه فوق طراحی نمی شود، در حالی که ژنراتور دریایی باید فاکتورهای فوق را در نظر بگیرد و رادیاتور ضد خوردگی انتخاب شود، در غیر این صورت ژنراتور باعث خوردگی و سوراخ شدن می شود و قابل تعمیر نیست. و جایگزین شد. فقط ژنراتورهای واجد شرایط را می توان در کشتی استفاده کرد. الزامات فوق برای ژنراتورهای جزیره ای در محیط های مشابه نیز اعمال می شود.
