ویژگی های ساختاری محور عقب تراکتور
محور عقب تراکتور که به عنوان محور محرک نیز شناخته می شود، نام کلی تمام مکانیزم های انتقال در پشت جعبه دنده و قبل از چرخ محرک است. عملکرد محور عقب این است که پس از کاهش سرعت و افزایش گشتاور و تغییر جهت انتقال نیرو، نیروی ورودی را از گیربکس به چرخ‌های محرک چپ و راست توزیع می‌کند، به طوری که تراکتور را به حرکت درآورد و به حرکت چپ و راست اجازه دهد. چرخ ها با سرعت های مختلف بچرخند. محور عقب یک تراکتور چرخدار از یک محرک مرکزی، یک دیفرانسیل و یک محرک نهایی تشکیل شده است. به منظور برآورده ساختن نیازهای مختلف استفاده، دو نوع اصلی آرایش محور عقب تراکتور چرخ دار وجود دارد، نوع خارجی درایو نهایی و نوع داخلی درایو نهایی. نوع خارجی درایو نهایی دو دستگاه محرک نهایی را نزدیک به چرخ محرک ترتیب می دهد و دارای یک محفظه جداگانه است. برای درایو نهایی داخلی، دو درایو نهایی در یک محفظه نزدیک درایو مرکزی و دیفرانسیل قرار گرفته اند. محور عقب تراکتور خزنده از گیربکس مرکزی، مکانیزم فرمان و گیربکس نهایی تشکیل شده است. گیربکس مرکزی و مکانیزم فرمان در یک محفظه مرتب شده اند، در حالی که گیربکس نهایی در محفظه های جداگانه در هر دو طرف چیده شده است.
ویژگی های ساختاری
(1) درایو مرکزی. از آنجایی که بار گیربکس مرکزی چندین برابر بیشتر از گیربکس است، چرخ دنده مرکزی دارای ظرفیت باربری بالاتری است. به جز جفت دنده استوانه ای که برای تراکتورهای کوچک استفاده می شود، همه آنها جفت دنده های مخروطی هستند. عملکرد اصلی آن کاهش سرعت و افزایش گشتاور و تغییر جهت انتقال گشتاور است. دنده‌های مخروطی را می‌توان به دندانه‌های مستقیم، دندانه‌های مارپیچی و دندان‌های هایپربولوئید با توجه به شکل خط گام سطح دندان تقسیم کرد. چرخ دنده مارپیچ دارای ساختار فشرده، ظرفیت باربری زیاد، عملکرد پایدار و سر و صدای کم است.
(2) قفل دیفرانسیل و دیفرانسیل.عملکرد دیفرانسیل این است که هنگام چرخش تراکتور، دو چرخ محرک را با سرعت های مختلف بچرخاند تا فرمان را تسهیل کند و از آسیب دیدن لاستیک ها و سایر قطعات به دلیل لغزش چرخ جلوگیری کند. علاوه بر این، می تواند به طور مساوی گشتاور درایو مرکزی را بین چرخ دنده های محور چپ و راست توزیع کند. هنگامی که تراکتور در یک خط مستقیم حرکت می کند، ممان مقاومتی که روی دو چرخ محرک عمل می کند اساساً یکسان است، سپس چرخ دنده سیاره ای به دور محور چرخ دنده سیاره ای نمی چرخد، یعنی خودش نمی چرخد و به سمت چپ حرکت می کند و چرخ دنده های نیم محور راست برای چرخش با همان سرعت، در این زمان، دیفرانسیل کار نمی کند. هنگامی که وسیله نقلیه می چرخد، گشتاور فرمان مقاومت چرخ محرک داخلی تراکتور را بیشتر از مقاومت چرخ محرک بیرونی می کند. باعث نابرابر شدن نیروی نیم شفت چپ و راست بر روی دنده سیاره ای می شود و چرخ دنده سیاره ای به طور خودکار می چرخد و سرعت داخلی را کمتر و سرعت بیرونی را بیشتر می کند تا به فرمان نرمی دست یابد. اگر یک طرف چرخ ترمز شود، چرخ دنده نیم محور در آن سمت از چرخش می ایستد، در حالی که چرخ دنده نیم محور در سمت دیگر با سرعت دو برابر می چرخد و باعث می شود تراکتور در جای خود بچرخد.
اگرچه دیفرانسیل می تواند تراکتور را به آرامی بچرخاند، اما قدرت عبور وسیله نقلیه را در جاده گل آلود و لغزنده بسیار کاهش می دهد. هنگامی که یک طرف چرخ محرک لیز بخورد، طرف دیگر چرخ نیروی محرکه را دریافت نمی کند و باعث غرق شدن وسیله نقلیه می شود. بنابراین، بسیاری از تراکتورهای چرخدار مجهز به قفل دیفرانسیل هستند. با دستکاری دسته سمت راست صندلی راننده، نیمه شفت چپ و راست دیفرانسیل به هم متصل شده، اثر دیفرانسیل از بین می رود و نیروی محرکه به دست می آید. چرخ محرک در سمت جاده بدون لغزش برای راندن از قسمت غرق شدن خودرو استفاده می شود. پس از خروج، دسته قفل دیفرانسیل باید شل شود و اثر دیفرانسیل باید بازیابی شود تا از مشکلات فرمان، یا حتی آسیب دیدن دیفرانسیل یا ایجاد تصادف جلوگیری شود.
چندین نوع اساسی از چیدمان نهایی درایو وجود دارد
انتقال نوع 1
موتور دیزل - کلاچ - گیربکس - محور عقب - چرخ محرک
انتقال نوع 2
موتور دیزل - کلاچ دوبل عمل (اصلی) - گیربکس - محور عقب - چرخ محرک
(3) درایو نهایی.درایو نهایی آخرین مکانیسم کاهش در سیستم انتقال تراکتور است. وظیفه اصلی آن افزایش بیشتر گشتاور و کاهش سرعت پس از درایو مرکزی است. نسبت انتقال درایو نهایی به طور کلی بزرگ است و یک جفت چرخ دنده استوانه ای مستقیم (همچنین انتقال دنده سیاره ای) به طور گسترده استفاده می شود. پینیون های درایو نهایی چپ و راست با نیم شفت چپ و راست متصل می شوند که توسط یاتاقان ها پشتیبانی می شوند و به ترتیب در آستین های نیم شفت چپ و راست نصب می شوند. چرخ دنده محرک کاهنده توسط اسپلاین به محور چرخ محرک متصل می شود. محور چرخ محرک در محفظه محرک نهایی توسط دو غلتک مخروطی پشتیبانی می شود. انتهای کشیده شفت با یک آداپتور چرخ محرک برای نصب چرخ محرک ارائه شده است. حلقه داخلی دو غلتک مخروطی توسط آستین فاصله بر روی شفت و مهره در انتهای داخلی شفت بسته می شود و حلقه بیرونی توسط کلاهک های یاتاقان در هر دو انتها نگه داشته می شود و فاصله یاتاقان را می توان تنظیم کرد. توسط شیم تنظیم زیر درپوش بلبرینگ داخلی. مهر و موم روغن خود سفت در پوشش بیرونی یاتاقان برای جلوگیری از نشت روغن و غوطه ور شدن آب گل آلود نصب شده است. محفظه نهایی درایو با پیچ و مهره و پین های مکان یابی به محفظه محور محور متصل می شود. یک مهر و موم روغن خود سفت بین محور محور و محفظه در قسمت اتصال تعبیه شده است تا از جاری شدن روغن روان کننده در محرک نهایی به داخل محفظه محور محور و تأثیر بر عملکرد ترمز جلوگیری کند. موقعیت نصب محفظه نهایی درایو روی محور محور را می توان برای تنظیم فاصله تراکتور از زمین و گشتاور محور بین چرخ های جلو و عقب تغییر داد. روی محفظه درگاه های پرکننده روغن و تخلیه جداگانه وجود دارد.
